Ik word wakker, zet mijn wekker uit, loop naar beneden en pak meteen mijn telefoon. Wat heb ik gemist, die paar uren dat ik aan het slapen was?
"Leuke avond gehad." is het eerste wat ik zie als in Instagram open. "Yes, de zomer komt eraan!" is de eerstvolgende post als ik naar beneden scroll. En ja hoor, daar heb je weer zo'n foto die iemand voor de 5e keer opnieuw plaatst.. Kots.
Daar zit ik dan, met mijn vette haar, op de bank met mijn telefoon in mijn hand en oortjes in. Ik wil absoluut niet gestoord worden als ik net wakker ben..
En dus open ik Facebook, en lig zo'n uur op de bank op social media te scrollen.
Want ons leven op social media is oh zo het perfecte leventje. We drinken perfecte kopjes thee, om ze vervolgens voordat je er een slok van hebt genomen, een foto maakt en deze deelt. Met je 1 persoon, je vrienden op Facebook of voor de hele wereld op je Instagram.
Maar kijken we naar ons échte leven, weg van de apps, filters over foto's, en onze mobiele camera, dan ziet het er totaal anders uit. We betalen veel te veel geld aan 'perfecte' koffies, huilen in onze yogapants omdat ons lichaam niet doet wat we willen en zitten regelmatig alleen op de bank voor ons uit te staren met een reep chocolade in onze handen. Ergerend naar onze telefoon kijkend omdat de rest van de wereld wél dat perfecte leven leidt, en het proberen heeft ook geen zin..
Wat we niet toe durven te geven, is dat we die dokters en schouders om op te huilen juist soms zo hard nodig hebben. Want waarom ziet het leven van iemand anders er perfect uit, terwijl jij je soms doodongelukkig voelt? Waarom heeft iedereen de tijd van zijn leven, terwijl jij j iedere avond verveelt? En dus plaats je zelf ook maar zo'n perfect kiekje met een filter eroverheen op Instagram.
Wat is het dat we het onszelf zo ongelooflijk moeilijk maken? Waarom we een Barbie willen zijn in de wereld die eigenlijk niet eens perfect hoeft te zijn? Waarom uren doen om 50 foto's van jezelf te nemen en er maar 1 'perfect' is? Waarom doen alsof het leven een en al liefde en plezier is terwijl er ook wel eens gejankt mag worden?
Het is tijd om die filtertjes eens te laten zitten, zijn wie we zijn en vooral ons eigen leven niet te overdrijven. 'Wat een kut avond, maar hey, ik ben niet de enige!'
Kun jij je hierin herkennen?
---------------------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je een reactie achterlaat! x